Presudom Višeg suda u Beogradu, Odeljenja za ratne zločine, K Po2 1/18 od 07.07.2020. godine, okr. ŽELJKO MARIČIĆ je zbog izvršenja krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142 stav 1 KZ SRJ, osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 2 (dve) godine.
Okr. Željko Maričić je oglašen krivim što je za vreme nemeđunarodnog oružanog sukoba u Bosni i Hercegovini, koji se vodio između oružanih formacija srpskog, bošnjačog i hrvatskog naroda, u periodu od 1992. do 1995. godine, kao pripadnik vojske Srpske Republike Bosne i Hercegovine, postupao suprotno pravilima međunarodnog prava, na način što je krajem maja 1992. godine, nakon što je od strane vojske i milicije Srpske Republike Bosne i Hercegovine, lišen slobode veći broj civila – muškaraca bošnjačke nacionalnosti iz naselja Velegići, Pudin Han, Sanica, Krasulje, te još nekoliko naselja sa područja opštine Ključ i nakon što su ova lica sprovedena u prostorije Osnovne škole „Nikola Mačkić“ u Ključu, među kojima su bili svedoci oštećeni M.D., M.S., S.D., i H.K., okrivljeni je prema istima nečovečno postupao, tako što ih je u prostorijama navedene škole, u špaliru koji je formiran do autobusa, i u autobusu fizički teško zlostavljao tako što ih je tukao svom silinom rukama, nogama na kojima je imao vojničke čizme, palicom i drugim predmetima po telu, upućujući pri tome pretnje i uvrede, a zatim okrivljeni nakon navedenog došao i u prostorije Osnovne škole u Sitnici, gde su iz Ključa odveženi oštećeni i prisutnima, između ostalog, rekao da je ovo srpska zemlja, da će ih proterati sa te zemlje i da se nikada neće vratiti, te je usled navedenih postupaka okrivljenog kod oštećenih lica nastupilo trpljenje snažnih telesnih i duševnih patnji, te na navedeni način za vreme nemeđunarodnog oružanog sukoba u Republici Bosni i Hercegovini, kršeći pravila međunarodnog prava, okrivljeni nečovečno postupao prema navedenim civilima, nanoseći im veliki fizički bol i psihičke patnje, koje su posledica povreda telesnog integriteta i zdravlja, izvršivši na taj način i ponižavanje ljudskog dostojanstva oštećenih lica, koji su prilikom predzimanja radi okrivljenog prema njima bili bespomoćni, s obzirom na okolnosti u kojima su se nalazili.